Wiersz bez ładu.

Wzburzone morze.

Uczucia.

 

Morze uczuć wzburzone we mnie miesza szczęście i smutek,

jak muszelki i ziarnka piasku w falach oceanów,

mieszają się one i mkną w górę i potem opadają ,

na dno mej zmęczonej duszy.

 

Piana na grzywach fal jest piękna i biała,

a niebo w dramatycznych kolorach rządzi nad rozwścieczonym morzem uczuć.

 

I w zamęcie istnieją piękna zakamarki.

 

Ja jednak tęsknię za spokojem,

ciszą bez huku wzburzonych fal.

 

Jak dobrze, że i smutek mija, jak i szczęście, którego nie możemy w dłoniach uwięzić…

shareEmail this to someone
email