Wiersz bez ładu.

Wzburzone morze.

Uczucia.

 

Morze uczuć wzburzone we mnie miesza szczęście i smutek,

jak muszelki i ziarnka piasku w falach oceanów,

mieszają się one i mkną w górę i potem opadają ,

na dno mej zmęczonej duszy.

 

Piana na grzywach fal jest piękna i biała,

a niebo w dramatycznych kolorach rządzi nad rozwścieczonym morzem uczuć.

 

I w zamęcie istnieją piękna zakamarki.

 

Ja jednak tęsknię za spokojem,

ciszą bez huku wzburzonych fal.

 

Jak dobrze, że i smutek mija, jak i szczęście, którego nie możemy w dłoniach uwięzić…

shareEmail this to someone
email

Alexandra Rempel

Alexandra Rempel wrote 881 posts

Post navigation


Schreibe einen Kommentar

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>